Moja piękna, moja Isobel. Moja miłości. Prosiłaś, bym czekał. Więc ...
Moja piękna, moja Isobel. Moja miłości. Prosiłaś, bym czekał. Więc czekam. Bo wiem, że to wszystko jest tylko snem. A kiedy ze snu się zbudzimy, znowu Cię zobaczę.
Udostępnij:
Inspiracje:
Myślę, że w każdym głębokim smutku kryje się odrobina komizmu.
Życie nie jest tym, co żyjemy, to co my sobie wyobrazić, że żyjemy.
Nie pożądaj wszystkiego, co widzisz!
Nie wierz wszystkiemu, co słyszysz!
Nie mów wszystkiego, co wiesz!
Nie rób wszystkiego, co potrafisz!
Nawet własny ból nie jest tak ciężki, jak ból z kimś współodczuwany, ból za kogoś, dla kogoś, zwielokrotniony przez wyobraźnię.
W długiej historii ludzkości zdrowy rozsądek nigdy nie święcił wielkich triumfów.
To takie smutne, wszystko takie smutne; przeżywamy nasze życie jak idioci, a potem umieramy.
Wypisuję się z tego państwa, to nie jest moje państwo, nie chcę mieć z nim nic wspólnego. To jest państwo niewolników Rosji i Niemiec. Państwo wolnych Polaków jest w naszych marzeniach. Muszę respektować pewne zasady tego państwa, ale, poza tym, nie chcę mieć z nim nic wspólnego. Nadal są dwie Polski, bardzo chciałbym dożyć tej Polski, która nam się marzy.
Kamienie i wspomnienia trwają wiecznie.
Jak to jest, że ludzie nigdy się nie okazują tacy, za jakich się ich brało.
Trzeba się zdobyć na odwagę, żeby uwierzyć.