Czas nie daje odpowiedzi, on tylko stawia kolejne pytania.

  ...wiesz, jest w nas obojgu coś takiego, wyobraźnia, poczucie humoru, dystans dzielący od wszystkiego, co powoduje, że z przerażeniem myślę o chwili kiedy znajdziemy się sami w pokoju, a z drugiej strony śni mi się, że ciebie całuję. Ciągle sobie ciebie wyobrażam, aż w głowie się kręci.

 Wygląda na to, że tylko cierpiąc, potrafimy zobaczyć, co jest naprawdę ważne.

 Jest bardziej żywy w pamięci, niż ja jestem w prawdziwym życiu.

 Bogactwo człowieka proporcjonalne jest do liczby rzeczy, z których potrafi zrezygnować.

 Ale przecież ty wiesz lepiej.

 Czy wszystko co osiągnęliśmy to tylko...brak czasu?

 Podziel się moja tajemnica z wiatrem, ale nie miej pretensji, ze on przekaże ja drzewom.

 Nie oglądam się za siebie, chyba że po to, aby sprawdzić, czy zamknęłam drzwi na klucz.

 Jak on to robi, że nawet najdelikatniejszy dotyk jest taki erotyczny?

 Łatwiej utracić to, co się trzyma w ramionach, niż to co się opuściło.