Pustynię upiększa to, że gdzieś w sobie kryje studnię.

 Czuję się jak wybrakowany towar, jakbym zeszła z linii montażowej kompletnie schrzaniona i rodzice musieli oddać mnie do naprawy zanim upłynie termin gwarancji. A przecież rozpadłam się już tak dawno temu!

 Nadzieja to kolejny etap, z którego się wyrasta.

 Dopóty wspaniale jest mieć pieniądze, dopóki nie zagubi się mądrości dostrzegania rzeczy, których nie można za nie kupić.

 I zdałem sobie sprawę, w bardzo wyraźny
i bardzo rozdzierający sposób, że niewiele razy w moim życiu doznałem podobnego uczucia idealnej bliskości.

 Mimo wszystko, życie się dzisiaj nie kończy.

 Taka skromna była całe życie, a umiera jak Beethoven. W burzę.

 Nie wiadomo dlaczego wszystko na świecie zaczyna się w poniedziałek.

 Niebieski jest cudowny. Taki pomarańczowy.

 Jako ciało każdy człowiek jest jednością, jako dusza nigdy.

 Do tej pory nie wierzyłam, że będę w stanie dzielić serce z jakimkolwiek mężczyzną, a co dopiero że oddam mu je w całości.