Pustynię upiększa to, że gdzieś w sobie kryje studnię.

 Cierpienie natęża się w ciszy.

 Lecz rzeka wciąż płynie za progiem, a świat czeka na zewnątrz. To świat, w którym musimy żyć.

 Miłość to czasownik.

 Tego bólu nie da się opisać. Fizyczny... duchowy... metafizyczny... jest wszędzie, wsącza się do mego szpiku.

 -Wie pan, któregoś dnia budzi się pan rano i uświadamia sobie nagle, że wszystkie pociągi już odjechały.
-Zawsze jest jakiś pociąg, do którego jeszcze można wsiąść. Zawsze.

 Ale przecież ty wiesz lepiej.

 Dla ciebie będę, kim tylko zechcesz.

 Nadzieja zmienia życie, daje siłę temu, kto nie ma nic innego.

 Wiara powinna się żywić wiarą, a nie dowodami.

 Mów szeptem, jeśli mówisz o miłości.