Tak trudno jest odejść - dopóki się nie odejdzie. A ...

 (...) przyciągała go niczym ciemny las dziecko, spodziewające się odkryć jakieś skarby w
jego głębinach.

 Księżyc i gwiazdy. Właśnie to ci ofiaruję, Meg.

 Jestem zmęczony i nie mam ochoty strasznie za czymś tęsknić.

 Jedyne więzienie, jakie naprawdę Cię ogranicza, istnieje w Twoich myślach.

 Jeżeli jesteśmy do czegoś przyzwyczajeni, sądzimy, że nam się to sprawiedliwie należy. Postęp nie ma większego wroga niż przyzwyczajenie.

 Wyzwania, do których podchodzi się we właściwy sposób, są do pokonania.

 I już wiem, że trzeba nauczyć się odchodzić. Od ludzi. Od tego, co nas niszczy, co nam nie służy. Od miejsc przykrych i niezrównoważonych. Ale należy także dawać szanse w innych miejscach. Otwierać siebie z klucza. Przed kolejnymi sercami. Czasem po to, żeby dostać po mordzie. A czasem po to, by zaznać raju na ziemi.

 Stop, nie wiem dokąd zmierza ten świat, ale chyba to już nie mój kierunek...

 Chciałbym spędzić z tobą każdą minutę, która pozostała mi do końca życia.

 Nareszcie pojąłem, że nie ma nic bardziej skomplikowanego niż więzy przyjaźni.