W czasach, gdy nasza wrażliwość uległa stępieniu pod wpływem wszechobecnej ...

 Przed człowiekiem schronić się można tylko w objęciach drugiego człowieka.

 Ten, kto się otrze o magię, zmienia się na zawsze.

 Wszystko widzisz, nie komentujesz i wszystko rozumiesz.

 Moja miłość miała na imię Tanja. Była Niemką o słowiańskim imieniu. Skąd u jej rodziców taki wschodni sentyment? Czyżby słabość do wspólnej polityki (pakt Ribbentrop–Mołotow…)? Już samo jej imię, Tanja, nosi w sobie nutę nostalgii jak rosyjskie piosenki o tęsknocie i samotności, jak stepy akermańskie, jak mickiewiczowskie: „(…) jedźmy, nikt nie woła…

 Nie obchodzi mnie nikt z wyjątkiem mojej osoby.

 Nie pokonujcie oceanów dla ludzi, którzy nie przeskoczyliby dla Was kałuży.

 Kiedy człowiek przeczyta jakąś książkę, to jest z nią związany już do końca życia.

 Bądź odważny w ostatecznym rachunku jedynie to się liczy.

 Nigdy nic nie jest w pełni skończone. Wszystko ewoluuje: każda rzecz ma setki kątów i załomków, których nie dostrzegamy. Tracimy ostrość widzenia, aż tu nagle stajemy się zakłopotani wobec takiego dysonansu jak dziś rano, czasem nawet wkurzamy się albo zachwycamy. Właśnie taki chcę być: zachwycać się tym, czego nie znam.

 Przynajmniej próbowałem.