Pamięć żarła mu duszę niczym potworna choroba.

 Jest tyle do powiedzenia i niewiadomo, jak to powiedzieć.

 Bóg karze nas za brak wyobraźni.

 Miłość nigdy nie powinna być użyta jako narzędzie walki.

 Ból jest przemijający, a skutki rezygnacji pozostają na zawsze.

 Musimy żyć. Żyć tak, by później nikogo nie musieć prosić o wybaczenie.

 Trzeba coś kochać, żeby to znienawidzić.

 Nie zapomniał, nie, po prostu nie miał już czasu pamiętać.

 Odchodzimy osobno, ale razem.

 Każde dobre wrażenie, jakie się wywołuje w świecie, stwarza nam nieprzyjaciela. Aby być lubianym przez ludzi, trzeba być miernotą.

 Ludzkość! Jakaż ona szlachetna! Jakże chętna do poświęcenia... kogoś innego!