Człowiek bez żadnych konkretnych osiągnięć wszędzie jest tylko popychadłem.

 (...)strachem można zmusić człowieka do wszystkiego poza samodzielnym myśleniem.

 Pod latarnią najciemniej.

 Żyjąc wystarczająco długo, stajemy się karykaturami samych siebie.

 Nigdzie pożegnanie nie jest bardziej prawdziwe, jak właśnie tu, w kacecie.

 Kiedy nic już nie ma, wszystko ci odebrano, pozostaje tylko nadzieja - nadzieja do samego końca.

 Dziś jest tak, jakby każdy stał się wielbicielem samego siebie.
I każdy promuje się na portalach społecznościowych.
Każdy jest swoim własnym paparazzo.

 Słuchaj, słuchaj, słuchaj, a potem rób to, co chcesz.

 Trzeba szanować ludzi i przyjmować ich, jakimi są.

 Żyje się tak samo jak się śni - w pojedynkę.

 Jest we mnie teraz coś, pomyślał, co w każdej chwili może wybuchnąć łzami.