Człowiek bez żadnych konkretnych osiągnięć wszędzie jest tylko popychadłem.

 Prostota to szczyt wyrafinowania.

 Nie możesz przeżyć życia czekając na najgorsze. Musisz je przeżyć, mając nadzieję na najlepsze.

 To, co najbardziej cię pociąga, doprowadzi cię w końcu do szaleństwa.

 Widzicie, wspomnienia wywołują ból. Najdotkliwszy zaś sprawiają najlepsze z nich.

 Wiesz, jak to jest: kiedy cię obrzucają błotem, zawsze coś się do ciebie przyklei.

 Nie przejmuj się, nie ma tu nic gorszego niż my sami.

 Ale dzięki wszystkim moim błędom i przeżyciom stałam się tym, kim jestem teraz. Gdyby nie głupota i szaleństwo wieku młodości, to co by dzisiaj ze mnie zostało?

 Lecz rzeka wciąż płynie za progiem, a świat czeka na zewnątrz. To świat, w którym musimy żyć.

 Żeby szybciej zasnąć, przypominałem sobie własne życie.

 Życie jest za piękne, aby żyć normalnie.