Życie to taki dziwny prezent.
Na początku się je przecenia: sądzi się, że dostało się życie wieczne. Potem się go nie docenia, uważa się, że jest do chrzanu, za krótkie, chciałoby się niemal je odrzucić. W końcu kojarzy się, że to nie był prezent, ale jedynie pożyczka.
I próbuje się na nie zasłużyć.
Niczego nie da się zacząć na nowo, a to, co minęło, nigdy nie wraca.
Szczęśliwe zakończenia naprawdę się zdarzają. Trzeba mieć tylko dość odwagi, żeby stawić im czoła.
Aksamity, atłasy sławy nie czynią.
Ukrywana rozpacz może sprawić, że człowiek staje się niebezpieczny.
A może jednak nauczyłem się dzięki koszykówce czegoś o życiu: obchodzisz innych ludzi tylko wtedy, gdy możesz pomóc im wygrać. Jeśli nie możesz tego zrobić, przestajesz się liczyć.
Usłyszałem twój głos przez fotografię
Pomyślałem o tym i wywołałem przeszłość.
A może nie trzeba mówić? Może trzeba coś zrobić?
Rzeczywistość to jest coś, co nie znika, kiedy przestaje się w to wierzyć.
Dusza umie dojrzeć piękno tylko wtedy, gdy sama jest piękna.
Śniła o mnie i to nie był żaden koszmar. Chciała, żebym z nią został tam, w jej śnie.
