Życie to taki dziwny prezent.
Na początku się je przecenia: sądzi się, że dostało się życie wieczne. Potem się go nie docenia, uważa się, że jest do chrzanu, za krótkie, chciałoby się niemal je odrzucić. W końcu kojarzy się, że to nie był prezent, ale jedynie pożyczka.
I próbuje się na nie zasłużyć.
Wolę być samotnym wilkiem, niż płaszczącym się psem.
Jakiekolwiek byłoby źródło mej głupoty, jeszcze się nie wyczerpało
"Znów usłyszała jego głos, zauroczenie powróciło.
Wszystko, o czym zapomniała przez tych kilka miesięcy.
Chwile szczęścia, które opłaciła już przepłakanymi nocami,
domagały się większej zapłaty.”
O tak, w tamtych czasach politykę traktowano nad wyraz poważnie. Na przykład już na długo przed wyborami skrzętnie gromadzono zgniłe jaja...
Strasznie bym się na ciebie wkurzył, gdybyś po prostu wziął i umarł (…).
Cisza przyjacielu, rozdziela bardziej niż przestrzeń.(...) Cisza przyjacielu nie przynosi słów, cisza zabija nawet myśli.
Każdy z nas jest kruchy niczym szkło, nawet w najbardziej sprzyjających okolicznościach.
Ktoś kto czeka na coś wyjątkowego nigdy nie czeka długo.
Bo nie chodzi o to, żeby było miło. Chodzi o to, żeby nie było chujowo.
[...] nikt z nas nie może znieść ludzi mających te same wady, co my.
