Życie to taki dziwny prezent.
Na początku się je przecenia: sądzi się, że dostało się życie wieczne. Potem się go nie docenia, uważa się, że jest do chrzanu, za krótkie, chciałoby się niemal je odrzucić. W końcu kojarzy się, że to nie był prezent, ale jedynie pożyczka.
I próbuje się na nie zasłużyć.
Człowiek jest jedynym stworzeniem, które nie zgadza się być tym, czym jest.
I poszła. Tyle że nie doszła. Gdzieś doszła, ale nie tam, gdzie chciała.
Nie mogła znieść, że czegokolwiek potrzebuje od tych ludzi, ale potrzebowała...
Nie wiedziałem wówczas, że ocean czasu-chcemy czy nie-zawsze zwraca nam to, co w nim kiedyś pogrzebaliśmy.
Najważniejsze rzeczy w życiu zawsze przyjmujemy jako coś oczywistego.
Wolność to dar, ale też odpowiedzialność cięższa niż kajdany.
Aby żyć w zgodzie z innymi, człowiek musi najpierw pogodzić się z samym sobą.
Ogień jest zaraźliwy! I jeśli my spłoniemy, Ty spłoniesz razem z nami.
Kiedy jesteś w znakomitym nastroju, zawiadom o tym swoją twarz.
O to chodzi w dojrzewaniu, prawda? O to, by nie dawać po sobie poznać, że się cierpi.
