Głupiec opróżnia swój umysł za każdym razem, gdy otwiera usta.

 Bywa że ludzie zamiast wyjaśniać ze sobą pewne rzeczy, wolą się rozstać. Mówią, dziękuję za współpracę, następny czy następna, proszę. Nie zdajemy sobie wszyscy sprawy z tego, że nierozwiązane w jednym związku problemy wcześniej czy później pojawią się w nowym związku. Tak jest ze strachem, niemożnością wyartykułowania uczuć, z zazdrością, z milionem innych rzeczy. One nie należą do naszego partnera, tylko do nas. Są naszą własnością i dopóki nie zrozumiemy, że gdziekolwiek uciekniemy, przeprowadzimy się, przeniesiemy ten bagaż ze sobą. Nawet dobrze ukryty, kiedyś przypomni o sobie, najczęściej w najmniej oczekiwanym momencie.

 Chodź, poskanujmy się nawzajem.

 - Czasem życie jest naprawdę do dupy. Ale wiesz czego się trzymam? Chwil, które nie są do dupy. Cała sztuka polega na tym, by umieć je dostrzec.

 Zdumiewające jakie usprawiedliwienia potrafimy wymyslić, kiedy naprawdę czegoś pragniemy.

 Nigdy nie puszczam w niepamięć słów, które zadają ból.

 Najczęściej dostajemy od losu to, na czym nam najmniej zależy.

 - Z kim pan rozmawia?
- Nie rozmawiam. Monologuję. Przywilej pijaka.

 Za dużo mówimy o zmianie świata, a za mało świat zmieniamy. Za dużo mówimy o miłości, a za mało kochamy.

 Im więcej ktoś ma do stracenia, tym bardziej chce to zatrzymać.

 Wina to, drogi Brutusie, nie gwiazd naszych, ale nas samych.