Miłość, którą zewnętrznie odtrącił, wbrew honorowi, sercu, wbrew własnej korzyści, ...

 Miarą miłości jest kochać bez miary.

 Życie się kończy, gdy przestaje się je przeżywać.

 Ale nie można wiecznie żyć wiecznie wspomnieniami, które są jak wielkie brzemię.

 Jękły głuche kamienie. Ideał sięgnął bruku.

 Samotności, jakaś ty przeludniona!

 Więcej jest we mnie romantyczki niż realistki, zdecydowanie wybieram ślepą wiarę zamiast chłodnej logiki.

 Ciesz się życiem, dopóki trwa.

 
Tysiącmilowa podróż zaczyna się od pierwszego kroku... we właściwym kierunku.

 Chcę być zaangażowany i szczery, ale lubię się też zabawić i zachowywać się jak idiota.
Dziwadła, łączcie się.

 Drżała tam nuta śmiechu, ale śmiechu straszliwszego niż smutek, obojętnego jak uśmiech sfinksa, zimnego jak zamróz na drzewach, śmiechu, który miał w sobie grozę nieomylności.