Zmiana zawsze wywołuje niepokój.

 I tak właśnie ci, którzy oświecają nas, sami są ślepcami.

 Nic mnie to nie obchodzi. Mam dość udawania, że mogę żyć bez ciebie. Nie rozumiesz? Nie widzisz, że mnie to zabija?

 Jestem rozdrażniona, mam chęć szorować kamieniem po szybie.

 Jestem samotnością.
Jestem wolnością.
Jestem lękiem.
Jestem psychologiem.
Jestem schizofreniczką.
Jestem narkomanką.
Jestem człowiekiem.
Kim jestem?

 Nie potrafię kochać, nie cierpiąc.

 Pytaniem nie można nikogo skrzywdzić.

 Śmiercią też się nikt nie zaraża, a przecież wszyscy umieramy.

 ...słowa żyją tak długo, jak długo ludzie je pamiętają.

 Przekazujemy dłońmi, oczyma to, co boimy się powiedzieć.

 Blizny przypominają nam, że przeszłość zaistniała naprawdę.