I życie, które spóźniło się na śmierć.

 Bo człowiek może wytrzymać tydzień bez picia, dwa tygodnie bez jedzenia, całe lata bez dachu nad głową, ale nie może znieść samotności.

 Pisanie to dziwna rzecz, przyjacielu, moim zdaniem najbardziej zadziwiająca i najstraszniejsza rzecz, jaką może czynić człowiek – i dodał, przybierając jeden
ze swych oszczędnych uśmiechów: - Czytanie także

 Szczęście poznaje się po hałasie, jaki robi, odchodząc.

 To takie dziwne. Nie każdy, zrodzony do latania, latać potrafi.

 Świat jest moim wyobrażeniem.

 Dziecko jest chronione, bo jest kochane, a nie dlatego że ma prawo do ochrony.

 Potrzebowałam nie tyle uczucia pełni, ile pragnęłam nie czuć już, że jestem pusta.

 Tak długo, jak jesteśmy ludźmi, będziemy się mylić.

 Każdy ma inne wyobrażenie szczęścia. To takie proste, a tak trudno to czasami zrozumieć.

 Używaj dnia, jak najmniej ufając przyszłości.