Ubogi mało ma przyjaciół.

 Ale najbardziej chcę ci podziękować za to, że wtedy ode mnie odszedłeś. Gdybyś tego nie zrobił, moje życie wyglądałoby zupełnie inaczej.

 Ale to już los wszelkiej dialektyki - kto wojuje pojęciami, od pojęć ginie.

 Nie mogę sobie zdać sprawy, co się ze mną stało, czy w istocie jestem nienormalny, czy po prostu zboczyłem z wytkniętej drogi i szaleję (...).

 Hałas to życie.
Cisza to śmierć.

 Człowiek sam sobie wykuwa los. Decyduje charakter, świadomość, wiara - nie ślepe i ciemne fluidy. Każde życie ludzkie, każda nasza przygoda jest trochę niejasna i tajemnicza. Obracamy się w świecie, który nie jest jeszcze całkowicie wyjaśniony. Ale tej jasności, jaka jest, wystarczy dla człowieka dobrej woli. (...) na próżno usiłowaliśmy zrozumieć wszystko. Życie nasze toczy się w półmroku. Prawdopodobnie wiele zagadek moglibyśmy jeszcze rozwiązać w sposób naturalny, ale zawsze pozostanie pewne minimum - nierozwiązalne. Tak zawsze.

 Prawem głupca jest wypowiadać prawdy, których nikt inny nie wypowie.

 Co u trzeźwego na myśli, to u pijanego na języku.

 To nie wstyd płakać, mój mały. Łzy są tym, co w nas najszlachetniejsze.

 Szkoła była miejscem przyjaznym dla rozkrzyczanych, narzekających i jednomyślnych.

 Cudze kłopoty są zawsze cudze, a moje są moje. Taka minimalna różnica.