Co za świat, miły Boże, już nawet skurwysyństwo nie popłaca.

 Przeszłość się nie liczy. Ludzie przy niej trwają, bo to pozwala im zamykać oczy na teraźniejszość.

 Czasem los stawia nas na rozstaju dróg i wtedy wszystko jest możliwe.

 Miłość do siebie jest jak mięsień, potrzebuje treningu, żeby dobrze działać. Za każdym razem, kiedy człowiek próbuje wybaczyć sobie to, że nie jest doskonały, troszczy się o siebie, pozwala sobie na to, żeby robić to, co daje mu radość, widzi swoje błędy jako cenną informację, a nie dowód własnej dobroci,
jest mu łatwiej kochać siebie bezwarunkowo.

 Ten jest szanowany, kto sam się szanuje.

 Tylko wydaje ci się, że zapomniałeś, a tak naprawdę to wszystko czeka na odtworzenie w pamięci.

 Jeszcze będziemy mieli czas żeby myśleć jak dorośli.

 Czasami bardziej boli, gdy
człowiek zachowuje milczenie.

 To, za czym się tak tęskniło, bywa czasem, a nie miejscem.

 Jestem heretykiem miłości, moje łzy płoną do Ciebie.

 Zwycięstwa szybko przemijają, klęski i umarli pozostają do końca.