Co za świat, miły Boże, już nawet skurwysyństwo nie popłaca.

 (...) wciąż jeszcze wierzę w wewnętrzną dobroć ludzi.

 Każdy jest geniuszem. Ale jeśli zaczniesz oceniać rybę pod względem jej zdolności wspinania się na drzewa, to przez całe życie będzie myślała, że jest głupia.

 Nie chcę budować mojego życia wokół ciebie. Pragnę zaprosić cię do budynku mojego życia

 Aby móc iść dalej trzeba przezwyciężyć to uczucie zagrożenia...

 Widać tak już być musi między ludźmi: niechęć i przywiązanie, obcość
i bliskość, żadne z tych uczuć nie trwa
i nie wypełnia całej istoty, jedno nie wiadomo kiedy przechodzi w drugie, wszystkie połowiczne, niecałkowite, niedociągnięte, a jednak razem wziąwszy składa się to wszystko na jakąś całość, która się toczy...Tylko dokąd się toczy
i po co?...

 Moje dni upływają pomiędzy logiką, gwizdaniem, chodzeniem na spacery i stanami depresji.

 Ci, którzy chcą myśleć niezależnie, zawsze będą w mniejszości.

 Każdy wie, że czas, choć bezlitosny, jest wyjątkowo plastyczny.

 Niewiele jest rzeczy, które mogą ci służyć zarówno wtedy, kiedy jesteś dzieckiem, jak i kiedy stajesz się dorosły.

 Mogą się uratować, ale śmierć i tak ich dosięgnie.