Jest to zupełny absurd. To tak, jakby powiedzieć, że w ...

 - Dobra, powonieniem wracać do siebie - oznajmiłem.
- Stary! Przecież ty ledwo na nogach stoisz.
- Przecież siedzę.
- To wstań.

 Słowami świadczyć miłość to nie miłość.

 Spogląda na mnie, jakby potrafił zajrzeć mi w duszę, i nagle czuję się naga.

 Ja nie myślę mózgiem - o nie, bynajmniej. To myśli we mnie mój potwór.

 Zawsze widzimy tę najlepszą z dróg, wybieramy jednak tę, do której przywykliśmy.

 Łatwiej umrzeć dla dziecka w teorii, niż w rzeczywistości kwadrans mu poczytać.

 Bóg nie bez przyczyny wystawia nas na próbę i zrzuca na nasze barki smutek.

 Odkąd pojawiłeś się w moim życiu, już nigdy nie będę taka jak dawniej.

 Tracisz się, a mówisz, że trwalisz.

 Zawiedzione nadzieje rodzą wielki ból.