Potężna siła upartej codzienności.

 Jak tu żyć z czułym sercem na takim świecie?

 Ten, kto naprawdę umie żyć, zaczyna dzień od uśmiechu.

 Najtrudniej jest widzieć słońce,
wierzyć w słońce
i nie czuć jego ciepła.

 Jest taki dzień, że po prostu, w pewnym momencie, musisz się, kurwa, rozpłakać.

 Odejdź z mojej pamięci, dopiero wtedy będę wolna...

 Jeśli dostaniesz jakieś imię, przyjmij je, uczyń je swoim, a wtedy już nigdy cię nim nie zranią.

 Lubię być sama, przed nikim nie muszę wtedy udawać.

 Na samotność bowiem skazują człowieka nie wrogowie, lecz przyjaciele.

 Złość uwalnia od strachu.

 Czyż to nie ironiczne, że moje rany tak strasznie wyglądają, a jednak są znacznie mniej bolesne i groźne niż te niewidzialne, które ty w sobie nosisz.