Większa moc boska, niż złość ludzka.

 Gdyby miłość była prostą sprawą, moglibyśmy iść teraz przytuleni do siebie, a słowa piosenki opowiadałyby historię naszej miłości.

 Żyjemy długo, bardzo długo i pracowicie, w przerwach pomiędzy intensywnymi momentami największego smutku – i także największej radości, żyjemy w ekstatycznych momentach,
lecz pomiędzy nimi trwają epickie przerwy.
W życiu najwięcej jest właśnie tych przerw, które, spragnione może następnej epifanii, lękające się następnej klęski, rozpościerają się między wielkimi i rzadkimi momentami jak łagodny płaskowyż, w wysokich górach. Póki znajdujemy się na płaskowyżu nie umiemy nigdy zgadnąć, co jeszcze się wydarzy, co przyniesie następne gwałtowne uderzenie życia. Nieraz myślimy, że nic się już nie wydarzy, że smutek nigdy się nie skończy. Ale na ogół mylimy się – zawsze przychodzi następny wstrząs,
czasem też następna radość. Zawsze przychodzi
kolejny rozdział, a w nim ukryte skarby –
żyjemy w chwili i w trwaniu.

 Bez wzajemnego zaufania nie ma drużyny.

 Każdy człowiek powinien postrzegać siebie jako istotę której istnienie jest konieczne.

 Pisarz - to sędzia czasu. Dziennikarz, publicysta - to tylko pomagier polityka.

 Wyraźnie poczułam, że powinnam go nie tylko kochać, ale zdecydowanie lepiej karmić.

 Ty jesteś moje imię i w kształcie, i w przyczynie...

 Miłość i logika są jak słońce i księżyc. Kiedy jedno wschodzi drugie zachodzi...

 Rzucamy się do przodu bez ładu i składu.
Pamiętam tylko, że mam się trzymać lewej.

 Cud - by stał się cudem - wymaga świadków, którzy poniosą o nim przekaz.