Nie do ciebie należy odbieranie życia.

 Poryczeć się jak dziecko jest dobrze.

 Dotykam twoich ust, palcem dotykam brzegu twoich ust, rysuję je tak, jakby wychodziły spod mojej ręki, jakby po raz pierwszy twoje usta miały się otworzyć, i wystarczy, bym zamknął oczy, aby zmazać to wszystko i zacząć od nowa.

 Pokochałam twoje serce, nie ciało. Pokochałam Ciebie.

 Nie sztuka oceniać człowieka
po pierwszym spojrzeniu.
Sztuką jest poznać go i nie oceniać.

 Łatwo podziwiać ludzi zapalczywych. Lecz dopiero sztuka dyplomacji czyni człowieka szlachetnym.

 Człowiek naraża się na łzy,
gdy raz pozwoli się oswoić.

 Boże, tak trudno jest wyzbyć się chęci posiadania przedmiotów i ludzi, których się kocha.

 Wielka kłótnia, godzenie się we łzach i decyzja, by już nigdy więcej się nie rozstawać.

 Nie można się spóźnić, gdy nikt nie czeka.

 Siedzisz mi w głowie tak, jak potrafią tylko nieobecni.