Kochać to nie oczekiwać zbyt dużo.

 [...] bałem się pogryzienia przez chorą na wściekliznę rzeczywistość, strzaskania iluzji, romantyzmu utopionego w ostatnich złotówkach, dylematach - cola czy chleb.

 Daj rękę, pójdziemy wstecz po naszych wspólnych śladach, pozwól, że poprowadzę cię raz jeszcze.

 Życie zaczyna się dopiero jesienią, kiedy robi się chłodniej.

 Pokój osiągniesz dopiero wtedy, kiedy sam go zawrzesz ze sobą.

 Co mi tam czas! Bywa, że i cały miesiąc odda się chętnie za pół rubla, a innym razem za żadne skarby nie sprzedałoby się nawet pół godzinki.

 - Nie pomagasz mi. Nie możesz przynajmniej wstać?
- Myślę. Najlepiej myśli mi się w łóżku.
- W łóżku mężczyźni wcale nie myślą.

 Ból był zbyt wielki, by myśleć, prawie zbyt wielki, by oddychać.

 Czy normalne jest to, że ktoś chce być przez całe życie taki normalny?

 Tylko praktyczność ma sens.

 Prawda nie zawsze jest najlepszym rozwiązaniem.