Uczucia są jak woda,zawsze dopasowują się do otoczenia.

 Jakież dziwne są te ludzkie charaktery! Nawet miłują tak, jakby nienawidzili!

 Wokół niej zrobiło się ciemno jak w głębokim oceanie pod lodem. Wpadając w ciemność, wiedziała, że już nigdy go nie zobaczy. Kochała go do samego końca.

 Wszystkie moje ambicje zostały zaspokojone. Wszystko dzięki moim własnym decyzjom. To było błogosławione życie. Dobre życie. Tylko czyje życie?

 Najbardziej upokarzające to gardzić samym sobą.

 Życie w wątpliwościach jest dla mnie męczarnią.

 Metafizyczny stan, który jest brzemieniem i darem służących - niewidzialność.

 Nadzieja to jednak czasem strasznie wredna suka.

 Im bardziej płaczę, tym słabsza się staję. Nie jestem już niczym więcej jak naczyniem na łzy, które nie przestają płynąć.

 Jeszcze może zatrzymać mnie ciepło twojej dłoni.

 Ludzki rozum może usprawiedliwić każde zło; dlatego jest takie ważne, że nie polegamy na nim.