Uczucia są jak woda,zawsze dopasowują się do otoczenia.

 Życie nie składa się z pragnień, lecz z czynów.

  Jak mówią Francuzi: im więcej zmian, tym bardziej jest tak samo.

 Gdybym miał niebios wyszywaną szatę
Z nici złotego i srebrnego światła,
Ciemną i bladą, i błękitną szatę
Ze światła, mroku, półmroku, półświatła,
Rozpostarłbym ci tę szatę pod stopy,
Lecz biedny jestem: me skarby – w marzeniach,
Więc ci rzuciłem marzenia pod stopy,
Stąpaj ostrożnie, stąpasz po marzeniach.

 Przyjdź i przypomnij mi, że jeszcze żyję.

 Przez rok cierpiałem na jakąś chorobę mózgową, a zdawało mi się, że jestem zakochany.

  Przez kilka kolejnych dni odkrywam, dlaczego za symbol miłości uznaje się serce. Naukowo rzecz biorąc, kocha się przecież mózgiem.
A jednak nikt nie rysuje pofalowanych półkul mózgowych, gdy jest zakochany. Teraz wiem dlaczego. Bo gdy się cierpi z miłości, naprawdę boli w klatce piersiowej.
To jest prawdziwy, fizyczny ból.
Albo może raczej okropny ciężar.

 Mężczyzna musiałby posiąść sztukę czytania w myślach, chcąc tę swoją wybraną uszczęśliwić.

 Gromadź informacje za pomocą wszystkich zmysłów.

 Jeśli ktoś stawia warunki, to nie miłość.

 Im więcej potu na treningu, tym mniej krwi w boju.