Zaprzyjaźnij się z bólem, a już nigdy nie będziesz samotny.

 Litość,
to trucizna podawana,
w opakowaniu po lekarstwie.

 Może jestem głupi, ale wiem, co to miłość.

 Nadzieja i pamięć przetrwają w jakiejś ukrytej dolince, gdzie trawa zieleni się świeżością

 Czuję, że jestem przeznaczony do rzeczy wielkich, ale nie wiem, do jakich.

 Jako ciało każdy człowiek jest jednością, jako dusza nigdy.

 Pragnę przejść przez życie w taki sposób, by moja historia nie była kiedyś opowiadana ku przestrodze.

 Nie płacz tak dużo. I tak w końcu zwycięża miłość.

 Niczego nie da się zacząć na nowo, a to, co minęło, nigdy nie wraca.

 Nauczmy się okazywać przyjaźń człowiekowi, kiedy żyje, a nie, kiedy już umrze.

 Każdy poeta pisze w rytm własnego oddechu.