Bywają chwile, kiedy ludzie kochają zbrodnie.

 Być może każdy ma swoje prywatne niebo.
Albo piekło –
to zależy tylko od nas.

 Tu i teraz jesteśmy ślepi i nigdy nie wiemy, co jest naprawdę ważne.

 Im więcej poznaję świat, tym mniej mi się podoba, a każdy dzień utwierdza mnie w przekonaniu o ludzkiej niestałości i o tym, jak mało można ufać pozorom cnoty czy rozumu.

 Ach, nieskończony egoizm wieku dorastania, optymizm żarliwy.

 Prawdę można sobie tylko przypomnieć,
ale jej się nie wymyśli.

 Jego twarz, ciało, sposób patrzenia na mnie, absolutnie wybuchowe zjawisko.

 Mała, miłość jest jak światło gwiazd, nie umiera nigdy.

 Nie bój się doskonałości – nigdy jej nie osiągniesz.

 Bóg dał nam życie, ale rządzi światem diabeł.

 Wszyscy tęsknimy za czymś, czego nie potrafimy nazwać, a co tkwi w nas gdzieś głęboko.