Bo kiedy człowiek nic nie może,to zawsze może się jeszcze ...

 Samotność szuka samotności, żeby nie było ciągłych rozdźwięków między nim i otoczeniem.

 Pamiętał o morzu ogromnym, co nocą adamszkową darło ciasne hełmy obroże dzikie zęby irysów.

 Największym skarbem człowieka są myśli jego serca.

 Bunt napotyka nieustanne zło, z którego musimy czerpać siły nowego zrywu. Człowiek może opanować w sobie wszystko, co może być opanowane, naprawić w świecie wszystko, co może być naprawione. Po czym dzieci będą nadal umierały niesprawiedliwie, nawet w doskonałym społeczeństwie. Przy największym wysiłku człowiek może zmierzać jedynie do arytmetycznego zmniejszenia cierpień świata. Ale niesprawiedliwość i cierpienie będą wciąż istniały, choćby najbardziej ograniczone, i nie przestaną być zgorszeniem. Dlaczego? Dymitra Karamazowa będzie rozlegało się nadal; sztuka i bunt umrą z ostatnim człowiekiem.

 Tam gdzie jest twój skarb, jest i twoje serce.

 Szczęśliwym nie jest ten, kto ma wszystko. Szczęśliwym jest ten, kto potrafi docenić to, co ma.

 Popełniając błąd, mały błąd jesteś w stanie zniszczyć wszystko, co do tej pory udało Ci się zbudować

 Najpierw zamieć przed swoimi drzwiami!

 Rozsądny człowiek powinien poprzestać na towarzystwie swej własnej osoby.

 Pewne rzeczy są zbyt cudowne, żeby rozkoszować się nimi w samotności.