Kochać kogoś z litości to znaczy nie kochać go naprawdę.

 Jedyny sensowny sposób
na życie w tym świecie,
to ten pozbawiony reguł.

 Nie doceniliśmy, mój drogi, dziejowej roli błędu jako fundamentalnej Kategorii Istnienia. Nie myśl po manichejsku! Podług tej szkoły Bóg stwarza ład, któremu szatan wciąż nogę podstawia. Nie tak! Jeśli dostanę tytoń, napiszę zbywający w księdze filozoficznych rozdziałów ostatni rozdział, mianowicie antologię Apostazy, czyli teorię bytu, który na błędzie stoi, albowiem błąd się błędem odciska, błędem obraca, błąd tworzy,
aż losowość zamienia się w Los Świata.

 Życia nie mierzy się ilością oddechów,
ale ilością chwil, które zapierają dech w piersiach.

 Ostatecznie na życie znacznie wygodniej patrzy się pod jednym tylko kątem.

 Bohaterowie mają to do siebie, że ich moc wzrasta w miarę powtarzania opowieści.

 To chyba smutne, gdy nie ma się tego, co było, i tego, co będzie.

 Chęć ponownej próby walki przewyższa twoją ostatnią porażkę

 Dzisiejszy dzień to dla mnie pierwszy i ostatni dzień wieczności.

 Gdy człowiek wytyka kogoś palcami,
powinien pamiętać, że pozostałe cztery
wskazują na niego samego.

 To takie straszne, ile tak naprawdę można na kogoś czekać.