Miłość to czuwanie nad cudzą samotnością.

 Gdy świat się przewraca, najważniejsze, żeby stanąć na głowie jako pierwszy.

 Pycha jest zaraźliwa. Jeśli jedna ze stron ją okazuje, druga natychmiast się zaraża.

 Twórczość! Kiedy człowiek żyje twórczością, może obejść się nawet bez jedzenia i picia.

 Nie ma nic bardziej tragicznego niż żebranie o gest, o uśmiech od ukochanej Istoty. Przy tej tragiczności blednie wielka inna tragiczność, tragiczność cielesnego kalectwa, tragiczność duchowego kalectwa... wielka tragiczność blednie przy tragiczności żebrania o miłość.

 Zapomnisz wiele rzeczy. Nie zapomnij tej jednej.

 Potknęłam się o rzeczywistość.

 Obca w świecie, gdzie wszyscy są jednakowi.

 Od życia nic się nie należy. Trzeba
samemu brać to, co się chce.

 Dotarło do niej, że miłość to ten moment, kiedy serce nagle zaczyna rwać się na strzępy.

 Kto jest dobry? Kto zły?
Nie ma ludzi dobrych i złych,

są tylko złe lub dobre uczynki.

I ludzie, którzy miotają się między nimi.