Myślałam o tym, jak bardzo jesteśmy zapisani w innych ludziach i nigdy naprawdę nie wiemy, kiedy ktoś nas odczyta, wydobędzie na powierzchnię albo spróbuje zatrzeć, tak jak ściera się z mebli kurz.
Wszystko zaczyna wyglądać inaczej, zupełnie jakbym wyszedł z jaskini Platona. Jest jasno i trochę kłuje - światło w oczy, a świat w serce.
Może w życiu jest tak, że aby coś docenić, trzeba otrzeć się o stratę.
Nie sądź, a nie będziesz sądzony.
Jeśli ludzie nie mają właściwie niczego, cokolwiek może się stać niemal wszystkim.
Bo łatwo jest pójść na łatwiznę, poddać się,
po prostu odpuścić i płynąć z prądem. Nie myśleć,
nie czuć i tylko patrzeć jak raz po raz, po kolei,
mijają dni, zamieniając się w przeszłość..
Dopiero gdy stracimy wszystko, stajemy się zdolni do wszystkiego.
Czasem nie trzeba słów,by wiedzieć,że coś się zmieniło.
Ale człowieka trudno zmienić, prawda?
Doliny piękne zostawmy szczęśliwym.
Miał wrażenie, że tym gestem przedarła się przez jego żebra i połaskotała go w samo serce.
