
Najbardziej wstydliwą rzeczą dla człowieka jest oszukiwać samego siebie.
Najbardziej wstydliwą rzeczą dla człowieka jest oszukiwać samego siebie.
Boimy się tego, co najbardziej jest do nas podobne.
Przewodnią myślą mego życia jest on. Gdyby wszystko przepadło, a on jeden pozostał, to i ja istniałabym nadal. Ale gdyby wszystko zostało, a on zniknął, wszechświat byłby dla mnie obcy i straszny, nie miałabym z nim po porostu nic wspólnego.
Siedzisz mi w głowie tak,
jak potrafią tylko nieobecni…
Jak widma, rozciekawieni i pełni ukrytego lęku, niby ludzie normalni wobec jakiegoś entuzjastycznego wybuchu w zakładzie dla obłąkanych
Właśnie. Jedyna rzecz, która jest naprawdę ważna, jedyna, która naprawdę się liczy to sprawić, by nasze życie miało jakiś sens…
Jezu, akurat tego mi było potrzeba następny pieprzony psychiczny...
Są jednak takie poranki, że budzisz się i przestajesz wierzyć, że gdziekolwiek na świecie jest pięknie. Albo że on w ogóle istnieje, że jest jeszcze coś poza tym jednym pokojem, gdzie trzymasz smutek w sobie.
Znacznie łatwiej jest mówić prosto z mostu (...).
Lubię dźwięk wydawany przez Twój język w moich ustach.
Miłość to skok z wysokiej skały
w zaufaniu, że ta druga osoba
czeka na dole, żeby cię złapać.