Wjeżdżam ekspresem Alzheimera do Królestwa Demencji.
Wjeżdżam ekspresem Alzheimera do Królestwa Demencji.
Udostępnij:
Inspiracje:
Żyć jest bardzo niezdrowo. Kto żyje ten umiera.
Każdy chce być zrozumiany oprócz artystów, poetów i narkomanów.
Gwiazdy są jak obłok, jak lśniąca tkanina, nie można patrzeć na nie z osobna.
Mój stan to nie to, co widzicie w moim ciele, ale to, co dzieje się w mojej duszy.
Nadzieja jest czasem tak wielka,
że nie można jej znieść.
Tak naprawdę chodzi o codzienność. O herbatę wypitą w spokoju rano. O wspólnie zjedzoną kolację. O to, kto wstawi pranie. O kupno soczystych, słodkich pomarańczy. O makaron z serem i brokułami. O własną hodowlę ziół na balkonie. Poranne przytulenie. Trzymanie się za dłonie. Nową, różową szminkę. Delikatne promienie słońca na skórze. Planowanie wakacyjnych podróży. Każdy z nas chce być wielki, wiele osiągnąć, przeżyć jak najwięcej. Czujemy niedosyt, lecz to nie o to chodzi. Nie chodzi o to, by być w życiu najlepszym. Chodzi o to, by jak najlepiej przeżywać dni, które jeszcze są przed nami.
Inne
Człowiek męczy się litością, kiedy litość jest bezużyteczna.
Definicja człowieka dziwnego: nie taki jak ja.
Jesteś tak szczęśliwa,
jak zdecydujesz się być.
Trudno dwóm panom służyć.