Miłość jest uczuciem bezinteresownym, jednokierunkową ulicą. To dlatego można kochać miasta, architekturę samą w sobie, muzykę, nieżyjących poetów czy, przy jakimś szczególnym temperamencie, osobę boską. Bo miłość jest związkiem między odbiciem i jego przedmiotem. To w końcu przynosi nas z powrotem do tego miasta.
A przed człowiekiem schronić się można jedynie w objęcia innego człowieka.
Ludzie małoduszni zawsze usiłują pomniejszych innych (...).
Żyj dniem i bierz co przyniesie.
Przebaczenie i czekolada chodzą parami.
Czego ludzie od nas oczekują, rzadko kiedy pokrywa się z tym, co słuszne.
W srebrzyste pola chciałbym z Tobą iść
I marzyć cicho o nieznanym bycie,
W którym byś była moją samotnością,
I w noc tę prześnić całe moje życie.
Życie samo w sobie nie ma wartości. Wartościowe staje się dzięki temu, co człowiek z nim robi.
...ta nieszczęśliwa miłość tłumiła nieco uczucia, które kipiały w jej duszy.
I czuł, że jest zupełnie niewyjątkowy w najlepszy możliwy sposób.
Ludzie, którzy czymś się wyróżniają, nie mają łatwo.
