Miłość jest uczuciem bezinteresownym, jednokierunkową ulicą. To dlatego można kochać miasta, architekturę samą w sobie, muzykę, nieżyjących poetów czy, przy jakimś szczególnym temperamencie, osobę boską. Bo miłość jest związkiem między odbiciem i jego przedmiotem. To w końcu przynosi nas z powrotem do tego miasta.
Współczucie jest najważniejszym, a może nawet jedynym prawem istnienia całej ludzkości.
Każdy może współczuć cierpieniom przyjaciół, trzeba mieć wspaniały charakter, by cieszyć się powodzeniem przyjaciela.
Zadaj sobie trzy pytania, Tatiano, i dowiesz się, kim jesteś. Spytaj siebie, w co wierzysz. Spytaj siebie, czy masz nadzieję. I najważniejsze: spytaj siebie, kogo kochasz? [...] Już wiem, kim jestem, pomyślała, biorąc go za rękę. Mam na imię Tatiana. Wierzę w Aleksandra. To on jest moją nadzieją. I kocham go nad życie.
Tak to już jest, zdrajcy zdradzają zdrajców.
Kiedy człowiek budzi się rano, natychmiast staje naprzeciwko nieprzeniknionego muru Wszechświata.
Jesteś o tyle spojrzeń ode mnie.
Jest mi o tyle Twych spojrzeń samotniej.
Lęk (...) jest pierwszym warunkiem odwagi.
Tęcza jest szalikiem nieba.
Daj Boże, żeby wszystko bolało tylko tak, jak uderzenie w twarz.
Łatwiej udzielić rady, niż samemu się do niej zastosować.
