
Człowiek z epoki katastrof nie ma własnego losu, nie ma ...
Człowiek z epoki katastrof nie ma własnego losu, nie ma charakteru, nie ma własnych myśli.
Świat nadal się kręci, nie zważając na znaczące zmiany w moim maleńkim wszechświecie.
Najlepszych rzeczy w życiu nie zdobywa się, pędząc sprintem na krótkim dystansie, tylko dzięki miarowemu tempu i ogromnej wytrwałość.
To naprawdę dziwne, czego miłość uczy człowieka o jego niedoskonałościach.
Może obaj gramy pewne role, żeby jakoś przetrwać.
Pytasz, dlaczego płaczę? Nie pytaj. Popatrz w moje oczy. A jeśli zobaczysz tam siebie, po prostu odejdź.
Szczęście w życiu nie polega na tym, żeby być kochanym. Największym szczęściem jest kochać.
Jeśli powtarzasz coś wystarczająco często, w końcu zaczynasz w to wierzyć.
Każdy, kto czyta, staje się dziwakiem. Czytanie daje wiedzę, a ponieważ wokół dominuje raczej ignorancja, wiedza oznacza dziwactwo.
Ludzie nie dzielą się na dobrych i śmierciożerców.
Głupie słowo może nabrać nadludzkiej powagi, jeżeli padnie w chwili, która na nie czeka.