Ach, nieskończony egoizm wieku dorastania, optymizm żarliwy.

 Jak się człowiek za bardzo szczerzy do życia, to w końcu od tego życia może dostać w zęby.

 Kończą mi się litery. Nie mam już ani słowa. Ktoś obrabował mnie z całego słownika. Wiem, że słowa potrafią ranić. Ale nie sądziłam, że mogą zabić.

 Rozłączyć- to jak podzielić łąkę na pół.

 W każdej pogłosce jest ziarno prawdy, problem tylko, jak je znaleźć.

 Wiedza może zaszkodzić temu, kto nie jest gotowy na jej przyjęcie.

 Uśmiech przeskakiwał jak maleńka pchełka z twarzy na twarz.

 Jak dziwnie jednakże krystalizują się całe światy między łydkami dwóch osób.

 Bo tutaj książki, o których nikt już nie pamięta, książki które zgubiły się w czasie, żyją nieustającą nadzieją, iż pewnego dnia trafią do rąk nowego czytelnika, że zawładnie nimi nowy duch.

 Nie wylewaj waćpan wina!

 Są rzeczy za które warto umrzeć.