Wszyscy skrywamy w najgłębszych zakamarkach duszy jakiś sekret.

 Smutek był formą, a szczęście treścią. Szczęście wypełniało przestrzeń smutku.

 A życie jest coś warte, jeśli dla kogoś żyjemy.

 Zamglony mgiełką smutku jej wzrok nie sięgnie daleko.

 Ja jednak lękam się siebie i lękam się także o Ciebie. Długo przedtem lękałam się Ciebie lękając si ę przy tym o siebie...

 Miłość i nienawiść łączył fakt, że obie były pułapkami.

 Dziecko chce być dobre.
Jeśli nie umie – naucz.
Jeśli nie wie – wytłumacz.
Jeśli nie może – pomóż.

 Gdy szloch przeszedł w pochlipywanie, przywołała chusteczkę i wcisnęła mu w dłoń. Zrobiłaby dla Sadiego wiele, ale prędzej szlag ją trafi, niż wytrze mu nos.

 Człowiek nigdy nie kończy czytać, choćby książki się skończyły, tak samo jak nigdy nie przestaje się żyć, choćby doszło do śmierci.

 Śmiercią też się nikt nie zaraża, a przecież wszyscy umieramy.

 Przed nami jest tysiąc rodzajów życia, ale przeżyjemy tylko jedno.