Słuszna nadzieja wzlata na skrzydłach jaskółczych, czyniąc z królów – bogów, a z prostaczków – królów.
Mowa jest srebrem, a milczenie złotem.
Trzeba całego życia, żeby nauczyć się umierać.
Lubisz śmierć, ból i cierpienie, bo w twoim mózgu coś nie kontaktuje.
Człowiek taki już jest. (…) Zastępuje strachem większą część swoich emocji.
Kiedy Bogowie chcą cię ukarać, spełniają twoje prośby.
Świat nie jest okropny, ale jest pełen okropnych ludzi.
Miłosierdzie, mówi się, pada z Nieba jak łagodna mżawka, ale są chwile, kiedy przysiągłbyś, że panuje susza.
Zrób dziś, co masz zrobić jutro.
Natura wydając na świat człowieka, była umierającą matką: dawała „byt” temu, którego narodziny oznaczały jej własną śmierć.
