- Ludzie przyzwyczajają się do piękna. - Ja się do ...

 Może człowiek, jak skóra na dłoniach, robi się twardszy pod wpływem stale zadawanego bólu.

 Niekiedy trzeba się zgubić, by potem się lepiej odnaleźć.

 Błędy ortograficzne to takie literackie odciski palców człowieka.

 Czy wszystko pozostanie tak samo, kiedy mnie już nie będzie? Czy książki odwykną od dotyku moich rąk, czy suknie zapomną o zapachu mojego ciała? A ludzie? Przez chwilę będą mówić o mnie, będą dziwić się mojej śmierci - zapomną. Nie łudźmy się, przyjacielu, ludzie pogrzebią nas w pamięci równie szybko, jak pogrzebią w ziemi nasze ciała. Nasz ból, nasza miłość, wszystkie nasze pragnienia odejdą razem z nami i nie zostanie po nich nawet puste miejsce. Na ziemi nie ma pustych miejsc.

 Psu, kiedy śpi, Cyganowi, gdy przyrzeka, żonie, gdy płacze – nie wierz.

 Pan Lew by raz chory i leżał w łóżeczku,
Więc przyszedł pan doktor:
- Jak się masz, koteczku?
- Niedobrze, lecz teraz na obiad jest pora - rzekł Lew rozżalony i pożarł doktora.

 To okrucieństwo, nawet, jeśli robisz to komuś takiemu jak ja.

 Pożar zawsze zostawia po sobie popioły.

 Miłość to niesforny ptak, którego nikt nie może oswoić.

 Kto okłamywał mnie teraz? Człowiek czy diabeł?