Nie mów nikomu, bo inaczej spłoniesz w piekle.

 Jestem żonglerem słów, fakirem zdań i magiem myśli.
Wyciągam je za uszy, jak króliki z cylindra

 Tylko żyjąc absurdalnie można wyłamać się z tego bezgranicznego absurdu (...)

 Są historie, których nie trzeba opowiadać. Można je zatrzymać dla siebie.

 (...) ważniejsze od tego, by wyzdrowieć, jest nauczyć się godzić z chorobą i śmiercią.

 Nie ma zgody na brak zgody.

 Człowiek, którego kochasz rzadko zasługuje na miłość. Właściwie nikt na nią nie zasługuje, pewnie też nikt nie udźwignąłby takiego ciężaru.

 Fajnie, że cię poznałam, ale czas nie kutas, nie stoi, czas lecieć.

 Idziesz albo umierasz, taki jest morał tej opowiastki.

 Jeśli nie potrafisz powiedzieć nic pożytecznego, lepiej się nie odzywaj.

 Jesteś największym ryzykiem, jakie kiedykolwiek podjąłem. – Pocałował mnie delikatnie. – I największą wygraną.