Gdy śmierć wyczytała jej imię, potrafiła rozpoznać jej głos.

 Czasem czuję się pewnie, widzę jasno, działam trzeźwo i jestem w dobrym nastroju. Potem jednak przychodzi chmura i znów chwytają mnie konwulsje: jakbym wbrew swej woli tracił cząstkę siebie.

 Więcej ludzi marnuje czas i energię, roztrząsając problemy niż rzeczywiście próbując je rozwiązać.

 Anastasio, ja się nie bawię w serduszka i kwiatki. Nie bawię się w ten cały romantyzm...

 Nie, nie ma żadnej nadziei. Naprawi mnie tylko mogiła.

 Tylko dzięki bólowi człowiek może dorastać - mówił - ale bólowi trzeba stawić czoło. Kto umyka przed tym, albo użala nad sobą, skazany jest na porażkę.

 (...) paranoja to nie tylko stan kliniczny, ale i cecha umożliwiająca przetrwanie.

 Nadchodzi czas, kiedy będzie trzeba wybrać między tym co dobre, a tym co łatwe.

 Życie nie jest życiem, jeśli się przez nie tylko prześlizgniesz. Wiem, że jego istota polega na tym, by znaleźć rzeczy, które mają znaczenie, i trzymać się ich, walczyć o nie i nie odpuścić.

 Po co trzymać psa i szczekać samemu?

 - Wytrzymasz - powiedział. - Nawet wyobrażenia nie masz, ile można wytrzymać.