Całując go, skupiałam się tylko na tym, żeby nie zapomnieć ...

 Prawda jest dziwniejsza od fikcji; fikcja musi mieć sens.

 Nie powinniśmy się rodzić, kiedy nie umiemy żyć.

 Czasami trzeba najmocniej trzymać się właśnie tego, czego nie można dotknąć.

 Stare życie przeminęło; wszystko stało się nowe.

 Łatwo jest patrzeć wstecz i zrzucać winę na innych, trudniej spoglądać przed siebie i brać odpowiedzialność za swoje decyzje i przyszłość.

 Jakże samotnie absurdalnie czuje się człowiek zwisający z okna.

 Nie możemy cały czas żyć w świetle. Tyle światła, ile potrafisz, musisz zanieść ze sobą w ciemność.

 ... żyć w przeszłości to trochę tak, jakby żyć pod wodą i oddychać przez rurkę.

 Pamiętaj, że wszystko można zacząć od nowa. Jutro jest zawsze świeże i wolne od błędów.

 Bo pić trzeba umieć.