Bóg zyskał tamtego dnia anioła, ja straciłem świętą.

 Z każdym dniem rozumiał coraz lepiej, że ludzie są zdolni. Zdolni do wszystkiego.

 Trzeba sięgać gwiazd, żeby chwytać chmury.

 Należy wymagać tego co można otrzymać.

 Ludzie nie chcieli dokonywać wyborów, czuć ciężaru odpowiedzialności, pragnęli zrzucić na kogoś to brzemię życia. Pytali dosłownie o wszystko. (...) Dawałam im to, czego pragnęli. Nadzieję. Na miłość, dziecko, zdrowie, szczęśliwą rodzinę, na pieniądze, szacunek w pracy, godną starość, wnuki, dom, ogród, basen, szczęście. Nie wierzyli w Boga. Nie wierzyli w siebie. Nie wierzyli ludziom, z którymi mieszkali pod jednym dachem. Wierzyli tarotowi.

 "Kiedy silniejszy poniża słabszego, jest zwykłym tchórzem, albo mści się za nieudane życie. Tacy ludzie nie odważą się nigdy spojrzeć w głąb siebie. Nie chcą wiedzieć skąd się bierze potrzeba uwolnienia w sobie dzikiej bestii. Nie pojmują, że seks, ból, miłość to ludzkie granice. Tylko ten kto pozna te granice, może poznać życie."

 I to wszystko bez najmniejszej kropelki rumu.

 Nie mam gotówki, majątku, nadziei. Jestem najszczęśliwszym człowiekiem na ziemi.

 Zakochanie to także rodzaj magii.

 Pamiętaj, że kto kłamie dla ciebie, będzie również kłamał przeciw tobie.

 W twoim sercu żyją ludzie, którzy znaleźli tam swój dom.