(...)zmieniałem się w kałużę głupoty.

 Moja droga, każda kobieta to fortepian- tylko trzeba umieć grać.

 (…) czasem słowa nie mieszczą w sobie uczuć, które próbujemy w nie wlać.

 Kochać kogoś, to przede wszystkim pozwalać mu na to, żeby był, jaki jest.

 Geniusz śmierci nie jest przecież mniej piękny niż geniusz snu i ma także skrzydła u ramion.

 Ideały należą do świata, który tylko mędrcy potrafią zrozumieć.

 Ale zakochać się to nie znaczy kochać. Zakochać się można nienawidząc.

 Dotyk jej dłoni nadal przypomina muśnięcie anioła.

 Świat się zmienia, słońce zachodzi, a wódka się kończy.

 Zawsze sądziłem, że kto czuje pociąg do stada, ten ma w sobie coś z barana.

 
Serce bowiem, które szuka, czuje tylko, że mu czegoś brak, lecz gdy coś traci, nie może już żyć bez tego.