Nie ma nic smutniejszego, niż spustoszenia jakie czyni starość.

 Czytanie to kino w głowie.

 Róża zmarła, a ja nie wiedziałam, w co się ubrać na pogrzeb.

 W każdej chwili liczy się to, kim jesteśmy i co robimy, a nie to, kim planujemy być i co planujemy robić.

 Dary należy oceniać miarą tego, od kogo pochodzą.

 Są takie miejsca i takie czasy, kiedy bycie nikim przynosi większy zaszczyt niż bycie kimś.

 Zawsze trzeba działać. Źle czy dobrze, okaże się później. Żałuje się wyłącznie bezczynności, niezdecydowania, wahania. Czynów i decyzji, choć przynoszą czasem smutek i żal, nie żałuje się.

 Skoro jest wejście, musi być i wyjście.

 Po co oglądać to, czego już nie ma, lekceważąc to, co jest?

 Wszystko jest w człowieku paradoksalne, wiadomo.

 Jeśli ktoś ma zamknięte oczy, niełatwo jest przejrzeć go na wylot.