Z szansą jest tak, że nie jest dana każdemu.

 Żeby uwolnić się od bólu, wyrwałem sobie serce.

 Życie nauczyło ją doszukiwać się bólu
poprzez zdawkowy uśmiech, a nieszczerości i obłudy
- w komplementach i pochlebstwach.

 Zbytek nauki sprowadza słabość na ciało.

 Człowiek naraża się na łzy,
gdy raz pozwoli się oswoić.

 Życie karze potrzebujących,
przyznaj, że nie możesz bez czegoś żyć,
i to zostanie ci odebrane.

 Ale serca nie da się oszukać.

 Tu jest jak w gigantycznym psychiatryku.

 Tak ciężko stracić kogoś, z kim jeszcze nie załatwiło się wszystkich spraw.

 A kiedy trzeba, na śmierć idą po kolei. Jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec.

 Człowieka sprawiedliwego poznaje się z czasem,
przewrotnego w ciągu jednego dnia.