Bywają marzyciele, którzy obchodzą rocznice pojawienia się ich fantastycznych wizji.

 Człowiek robi, co może, i żyje, jak się da, a reszta jest w ręku Boga.

 Jakie to dziwne, że dwoje przyjaciół może zmienić się w nierozłączną parę, potem w nienawidzących się, a w końcu obojętnych sobie ludzi. I to wszystko w ciągu jednego życia.

 Na naszych wspólnych zdjęciach ona zawsze patrzy w obiektyw, a ja zawsze patrzę w nią.

 Kiedy człowiek jest przygnębiony, nie może się nawet zastanowić.

 Jeżeli coś jest warte, by to robić, trzeba to robić dobrze.

 Zamknij oczy - wyszeptałam - Dokończę tę opowieść.

 Owszem, miała wspomnienia, ale wspomnień nie można dotknąć, poczuć ani przytulić.

 Tylko w ludziach małych nie widzimy niczego nadzwyczajnego.

 Ty, który wchodzisz, żegnaj się z nadzieją.

 Czas dany na kredyt i świat dany na kredyt, i oczy na kredyt, by go nimi opłakiwać.