Mówią, że miłość to zaślepienie serca… a ja powiadam, że ...

 Czas gorszy niż burza. Burza zniszczy, co słabe, a czas - wszystko.

 A to pisanie do Ciebie przypomina dłubanie patykiem w nieskończoności.

 Płakać można tylko przy kimś, komu się ufa.

 Każdy z was, młodzi przyjaciele,
znajduje też w życiu jakieś swoje
Westerplatte, jakiś wymiar zadań,
które trzeba podjąć i wypełnić, jakąś
słuszną sprawę, o którą nie można
nie walczyć, jakiś obowiązek,
powinność, od której nie można
się uchylić, nie można zdezerterować.
Wreszcie, jakiś porządek prawd i wartości,
które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to
Westerplatte. Utrzymać i obronić, w sobie
i wokół siebie, obronić dla siebie i dla innych.

 Każdemu człowiekowi jest pisany jakiś los, a mimo to tylko od niego samego zależy, co z nim zrobi.

 Wiesz, co jest najgorsze, gdy żyje się w kłamstwie? To, że jeśli chcesz omamić innych, musisz uwierzyć w nie sama.

 Ludzie często wyrzekają się miłości, a przecież miłość to najlepsze, co może im się zdarzyć.

 Łatwiej radzić sobie z pewnością i bólem niż z niepewnością i lękiem przed tym, co się może stać.

 Poszukiwanie to natura mądrości.

 Biurko to bardzo niebezpieczne miejsce do patrzenia na świat.