Jesteśmy opuszczeni jak zabłąkane dzieci w lesie.
Kiedy stoisz przede mną i patrzysz na mnie, co
wiesz o moich bólach i co ja wiem o twoich?
A gdybym padł przed tobą na kolana i płakał, i opowiadał, co wiedziałbyś o mnie więcej niż
o piekle, które ktoś określił ci jako gorące i straszne? Już dlatego my ludzie powinniśmy stać naprzeciw siebie tak zamyśleni i współczujący,
jak przed wejściem do piekła".
Czułam się, jakbym była cząstką nicości.
-Płakałeś?
-R o n i ł e m łzy. Nie płakałem.
Człowiek ma zawsze przesadne wyobrażenie o tym, czego nie zna.
Tylu ciekawych ludzi przegapiliśmy, przez tylu niewłaściwych...
To własne wspomnienia, nie duchy, nawiedzają ludzi.
Godzina umarłych, tak to nazywali. Tuż
przed świtem. Wtedy umierają ludzie.
Nie patrz w przeszłość - tam już byłeś i wszystko widziałeś. Idź naprzód tam będzie ciekawiej!
Kiedy człowiek milczy, nie robi sobie przynajmniej nowych wrogów.
Przyznanie się do błędu i przeprosiny są cenne i wartościowe, ale czasami przychodzą zbyt późno.
Bardzo wiele książek należy przeczytać po to, aby sobie uświadomić, jak mało się wie.
