Jesteśmy opuszczeni jak zabłąkane dzieci w lesie.
Kiedy stoisz przede mną i patrzysz na mnie, co
wiesz o moich bólach i co ja wiem o twoich?
A gdybym padł przed tobą na kolana i płakał, i opowiadał, co wiedziałbyś o mnie więcej niż
o piekle, które ktoś określił ci jako gorące i straszne? Już dlatego my ludzie powinniśmy stać naprzeciw siebie tak zamyśleni i współczujący,
jak przed wejściem do piekła".
Czasem ogarnia mnie poczucie winy, że jestem szczęśliwy.
Zrozumienie to jedynie suma nieporozumień.
Dobre lekarstwo jest gorzkie w ustach, ale skuteczne w chorobie.
Wielkość nie skrupułów by rozprawiać o tym co w nas nadpsute.
Nie ma nic trudniejszego, niż dowieść istnienia duszy.
Kto z siebie bestię uczynił, uwalnia się od bólu bycia człowiekiem.
Bywa, iż sobą zdumiewam siebie.
Ja tylko walczę o siebie, ja tylko nie chcę umierać, ja tylko pragnę pokochać.
Najmilszym okresem życia jest młodość.
Dobry człowiek jest jak małe światełko. Wędruje poprzez mroki naszego świata
i na swojej drodze zapala zgaszone gwiazdy.
