Odwraca się do mnie z uśmiechem. Jak on się ładnie ...

 Problem w tym, Isabelle, że Twoja pomoc przynosi śmierć innym ludziom. Tak więc... dzięki, ale nie.

 Człowiek niczego nie zdobywa bez wysiłku.

 Zabić się, ponieważ jestem tym, kim jestem - zgoda; ale nie dlatego, że, dajmy na to, cała ludzkość napluła mi w twarz.

 Życie jest jak nudna sztuka teatralna - kończy się zaśnięciem.

 Wierzysz, że niektóre rzeczy są nam po prostu pisane? Że choćbyś nie wiem, co robiła, co sobie mówiła, coś, co ma się wydarzyć, i tak się wydarzy? Niektórych rzeczy chyba nie można powstrzymać.

 Nie przestaje mnie zdumiewać, że ludzie są nowi każdego dnia. Że nigdy nie są tacy sami. Trzeba ich ciągle wymyślać. Zresztą oni też muszą ciągle wymyślać samych siebie.

 Nie chodzi o Ciebie. To dar. Nie można na niego zasłużyć, bo wtedy przestałby być darem.

 Bez Ciebie gaśnie słońce, milkną ptaki, znika wszelka radość.

 Moje uczucie nadrabiało wysokością wzlotu krótkość swego trwania.

 Żyć z dnia na dzień, sam w obliczu nieba.