Umierałem. Jak wszyscy inni żyjący na tym świecie.

 Szczęście ciska ludźmi jak piłką.

 Trzeba najpierw długo milczeć żeby potem poczuć słowo.

 Lecz serc do serca nie dostroi,
Komu nie z serca słowo płynie.

 Nie można być zakochanym i wierzyć w związek.

 Gdyby ludzie wiedzieli, kiedy umrą, prawdopodobnie wcale by nie żyli.

 Obiecywała nagły, obezwładniający smutek.

 Taka skromna była całe życie, a umiera jak Beethoven. W burzę.

 Świat to duża smaczna ryba, ale ludzie to ości.

 Co niezastąpionego mam w sobie? To, moje myśli. Moje troski. Moje przywiązania. Moje miłości.

 Nie chcę żyć w swoich dziełach, chcę żyć w swoim apartamencie.