Nie mów mi, że niebo jest granicą, skoro są ślady ...

 To co widzialne jest doczesne, a to, co niewidzialne, jest wieczne.

 Nic mnie tak nie doprowadza do rozpaczy jak opowiadanie bzdur.

 Jestem zbyt nieszczęśliwa, żeby płakać.

 Zaraz, ale co mnie właściwie w nim tak ujmowało? Idzie o to, że człowiek, który w głębi siebie nie kryje niespodzianki, z reguły nie bywa interesujący.

 Największe poświęcenie to życie za życie.

 Nie zna piekło straszliwszej furii nad wściekłość rozgniewanej kobiety.

 Jesteśmy przyjaciółmi w najlepszym tego słowa znaczeniu i szanujemy
się nawzajem, choć mamy ze sobą porachunki niemiłej i drażliwej natury... Między nim a mną, niczym czarny kot, przebiegła kobieta.

 Wszystko mi jedno, niech pożegnanie będzie smutne albo nieprzyjazne, ale niech wiem, że się żegnam.

 W dnie kieliszka wszystko znika.

 Zgoda buduje, niezgoda rujnuje.