Cóż komu z tego, że zjadł wszystkie rozumy, jeżeli nie ...

 Tego co przeznaczone, tego się przecie i tak nie uniknie.

 Nigdy nie jest za późno
by naprawić błędy.

 (...) paranoja to nie tylko stan kliniczny, ale i cecha umożliwiająca przetrwanie.

 Dla ludzi w jej stylu tajemnica zaczynała się w chwili wyjaśniania jej.

 Zapewne, jak wszyscy śmiertelnicy, nie umie dostrzec szczęścia, które ma w zasięgu ręki, bo oślepia go szczęście nieosiągalne.

 Od czekania dusza rdzewieje.

 Utrata wspomnień to jak utrata części duszy.

 Tylko śmierć jest gwarancją spokoju.

 Kiedy przeciskałem się między ludźmi, stali, uprawiając grę w ciszę

 Zwykli ludzie nie wiedzą, ile dla kogoś zamkniętego znaczą książki.