Widzicie, wspomnienia wywołują ból. Najdotkliwszy zaś sprawiają najlepsze z nich.

 Nic tak człowieka nie rujnuje jak brak wiary w siebie.

 Nawet litość i miłosierdzie mają swoje granice .

 Powiedziała mi: Tak bardzo się boję... Zapytałem: Czego? A ona: Bo jestem tak bardzo szczęśliwa. Takie szczęście jest aż przerażające. Zapytałem ją, dlaczego tak uważa. Odpowiedziała: Bo takie szczęście przytrafia się tylko wtedy, gdy zaraz ma się coś utracić.

 [...] im dłużej panuje cisza, tym trudniej ją przerwać.

 Przyjdź i przypomnij mi, że jeszcze żyję.

 Będę używać teraźniejszości i niech się stanie przeszłością, co minęło.

 Żyjesz tylko przez maleńką chwilę życia przyrody. Kim będziesz za trzydzieści tysięcy lat?

 Będzie dobrze, chłopcy. Teraz będzie najtrudniej, a potem będzie już dobrze.

 A dziewczyna, która czuje się potrzebna, jest już w połowie zakochana.

 Taki właśnie był pożytek z niepłakania; płakać znaczyło tyle co wysikać wszystko na ziemię.