Widzicie, wspomnienia wywołują ból. Najdotkliwszy zaś sprawiają najlepsze z nich.

 Nie będę czekał wiecznie... To za bardzo boli..

 
Zawsze możemy mieć to, czego pragniemy.

 Kiedy człowiek ulega sile własnej pamięci, jego ciało zamienia się w widmo dawnych przeżyć, które straszy samo siebie, powtarzając gesty i zachowania swoich młodszych wcieleń.

 Sama czuję się bezpieczna. W samotności ból jest mniej intensywny.

 Miłość dopadła nas tak, jak dopada człowieka w zaułku wyrastający spod ziemi morderca, i poraziła nas oboje od razu.

 Na mordercę zawsze można liczyć, że błyśnie kunsztowną prozą.

 Ludzie słyszą to, co spodziewają się usłyszeć, a nie to, co się do nich mówi.

 Przyjemność mamy z korzyści, a korzyść czerpiemy z osiągania
czegoś, co jest więcej warte od innych rzeczy, czyli trudniejsze,
wyjątkowe, cenniejsze. Musimy więc stworzyć system wartości.

 Gdzie się kończy normalne, a zaczyna nienormalne?

 Nie pytaj siebie, czego potrzebuje świat. Zapytaj się, co dodaje Ci sił i podążaj za tym. Bo tego właśnie świat potrzebuje: ludzi, którzy są pełni sił.