Posuwamy się krok naprzód, a potem robimy dwa kroki wstecz.

 A więc nie masz w sercu nikogo, ani kobiety, ani mężczyzny, ani dziecka. To tak jak byś nie żył.

 Jesteśmy dani sobie tylko na jakiś czas. A potem wędrujemy ku nowym sprawom, ludziom,
by z nimi wymieniać myśli, energię i czas.
I tak się kręciło koło wzajemności a jego osią jest i tak wewnętrzna samotność. Bo w najważniejszych dla siebie chwilach i tak pozostajemy samotni.

 Nie ten kto z tobą tańczy,
nie ten, który się śmieje,
a ten kto z tobą płacze,
jest twoim przyjacielem.

 Życie nic nie znaczy kiedy nie jest wielką przygodą.

 Usłysz mnie, dostrzeż mnie, dotknij mnie, kochaj mnie, uwolnij mnie!

 - Czasem życie jest naprawdę do dupy.
Ale wiesz czego się trzymam?

Chwil, które nie są do dupy.

Cała sztuka polega na tym,
by umieć je dostrzec.

 Był nalany po brzegi powagą swego stanowiska,

 Z czym w kolebkę, z tym w mogiłę.

 Przewaga nie zawsze okazywała się przewagą. Słabość nie zawsze była słaba.

 Boję się, że tylko niemożność posiadania mnie czyni mnie w twoich oczach pożądaną.